Skuteczność procesu nauczania i uczenia się zależy od tego, czy między jego podmiotami: NAUCZYCIELEM A UCZNIEM istnieje łączność, więź czy pomost. Jeśli uczeń chce w pełni realizować potrzebę zdobywania wiedzy, rozumienia, doświadczania, nowości powinieneś zainteresować się w jaki sposób są lub w jaki sposób nie są zaspokajane jego potrzeby fizjologiczne (głód, sen, odpoczynek), potrzeba bezpieczeństwa (posiadania spokojnego domu, wolności od strachu), potrzeba miłości, przyjaźni, przynależności do grupy, szacunku, bycia zauważonym, ważnym.
Trudno zmotywować UCZNIA do intensywnej pracy na lekcji, gdy jego potrzeby są ignorowane. Głodny, zmęczony, niedoceniony i nie darzony sympatią uczeń będzie gorzej funkcjonował zarówno w sferze intelektualnej, jak i społecznej. Aby uruchomiły się potrzeby wyższego rzędu – poznania, zdobywania wiedzy, realizowania twórczości, rozwoju – muszą być zaspokojone potrzeby związane z poczuciem bycia lubianym, ważnym i docenianym. Nauczyciele i rówieśnicy to osoby, które w środowisku powinni zaspakajać powyższe potrzeby.
Musi być jednakże spełniony jeden podstawowy warunek: NAUCZYCIEL, który posiada oprócz wiedzy także i umiejętności w zakresie przekazywania treści nauczanego przez siebie przedmiotu, nawiązywania z uczniami szczególnego kontaktu, budowania zgranego zespołu, elastyczności w dostosowywaniu własnego stylu kierowania do pracy uczniów i wreszcie wiedzę i umiejętności w zakresie motywowania uczniów.
Wydaje się oczywisty fakt, że nauczyciel może skutecznie zachęcać uczniów do nauki tylko wtedy, gdy sam ma motywację do wykonywania swojej pracy. Z czego więc nauczyciel może czerpać chęć do pracy ?
Co można zrobić, aby podnieść motywację nauczycieli do pracy?
Abraham Maslow uważa, że motywacja do dobrej pracy jest wynikiem zaspokojenia potrzeb wyższego rzędu, takich jak: